سوخو-۳۴ برای رخنهٔ مافوق صوت و ارتفاع بالا به فضای هوایی دشمن طراحی شده و قادر به حمل هشت تن انواع موشک و بمب و شلیک از فاصله ۲۵۰ کیلومتری است. این جنگنده به یک کابین زرهپوش و پادکارهایپیشرفته مجهز شده و قادر است ضربات ترکشهای موشک و برخورد مستقیم سلاحهای کالیبر پائین را تحمل کند. شعاع عملیاتی سوخو-۳۴ با استفاده از تانکرهای سوخت اضافی ۱۵۰۰ کیلومتر است که باسوختگیری هوایی میتوان آن را ارتقاء داد. وزن برخاست این هواپیما ۴۵٫۱ تن است و از یک سیستم هدفگیری دیجیتال بهره میبرد که ضریب خطای شلیک آن در هرنوع شرایط جوی را به حداکثر چند متر رسانده است. حداکثر سرعت سوخو-۳۴ حدود ۱٫۸ ماخ است و نیروی محرکه خود را از دو موتور توربوفن سالیوت AL-31FM1 میگیرد. این موتورها برای هزار ساعت پرواز قبل از انجام تعمیر طراحی شدهاند. میخائیل سیمونوف طراح اصلی سوخو-۳۴ معتقد است که این جنگنده تنومند، مانورپذیر و زرهپوش به یک تانک پرنده شباهت دارد. کابین جادار و زرهپوش خلبان با یک قفس فولادی به ضخامت ۱۷ میلیمتر در مقابل ترکشها و گلولهها محافظت میشود.
سوخو-۳۴ برای رخنهٔ مافوق صوت و ارتفاع بالا به فضای هوایی دشمن طراحی شده و قادر به حمل هشت تن انواع موشک و بمب و شلیک از فاصله ۲۵۰ کیلومتری است. این جنگنده به یک کابین زرهپوش و پادکارهایپیشرفته مجهز شده و قادر است ضربات ترکشهای موشک و برخورد مستقیم سلاحهای کالیبر پائین را تحمل کند. شعاع عملیاتی سوخو-۳۴ با استفاده از تانکرهای سوخت اضافی ۱۵۰۰ کیلومتر است که باسوختگیری هوایی میتوان آن را ارتقاء داد. وزن برخاست این هواپیما ۴۵٫۱ تن است و از یک سیستم هدفگیری دیجیتال بهره میبرد که ضریب خطای شلیک آن در هرنوع شرایط جوی را به حداکثر چند متر رسانده است. حداکثر سرعت سوخو-۳۴ حدود ۱٫۸ ماخ است و نیروی محرکه خود را از دو موتور توربوفن سالیوت AL-31FM1 میگیرد. این موتورها برای هزار ساعت پرواز قبل از انجام تعمیر طراحی شدهاند. میخائیل سیمونوف طراح اصلی سوخو-۳۴ معتقد است که این جنگنده تنومند، مانورپذیر و زرهپوش به یک تانک پرنده شباهت دارد. کابین جادار و زرهپوش خلبان با یک قفس فولادی به ضخامت ۱۷ میلیمتر در مقابل ترکشها و گلولهها محافظت میشود.
این هواپیما اولین پرواز خود را در سال ۱۹۹۰ با نام سوخو-۲۷آیبی انجام داد. این پرواز آزمایشی از مسکو تا دریای اختسک ادامه یافت. هواپیما ۱۶ ساعت را در آسمان گذراند و چهار بار سوختگیری هوایی کرد. در آن زمان هواپیما هیچ مشکلی در پرواز نداشت اما خستگی بسیار زیاد دو خلبان بعد از پرواز نشان میداد که آنها نخواهند توانست بعد از چنین پرواز فرسایشی، بازدهی مناسبی داشته باشند. از این رو کابین خلبان اصلاح شده و به گونهای طراحی شد که خلبان و ناوبر هواپیما به راحتی در کنار یکدیگر قرار بگیرند و بتوانند بایستند، حرکات کششی عضلانی انجام بدهند یا حتی در راهرو چرت بزنند و یا غذا بخورند. همچنین بدنه سوخو-۳۴ به گونهای طراحی شده تا سطح مقطع راداری کوچکی داشته باشد و به گفته سیمونوف آشکارگی راداری آن در حد یکموشک کروز مافوق صوت است. تفاوت دیگر سوخو-۳۴ با سوخو-۲۷ در کابین خلبان شیشهای با نمایشگرهای سیآرتی رنگی با عملکرد چند گونه این نمایشگرهاست.